Infekcija gornjeg dela urinarnog trakta koja se razvija u bubregu zove se pijelonefritis. Čak polovina žena s cistitisom može istovremeno s cistitisom imati infekcije gornjeg dela urinarnog trakta (bubrega i uretri).
Učestalost
Nakon gripa i prehlade, infekcije urinarnog trakta najčešća su oboljenja u ženskoj populaciji. Iako je cistitis ( infekcija mokraćne bešike) čest, pijelonefritis se javlja puno ređe. Njegova učestalost iznosi oko 3 - 7 na10.000 ljudi.
Uzrok nastanka
U 90% slučajeva infekcija urinarnog trakta uzročnik je bakterija Escherichia coli. Staphylococcus saprophyticus je drugi najčešći uzročnik kod žena (5-10%). Ostale vrste su Klebsiella, Proteus mirabilis, Ureaplasma urealyticum i Enterococci. Promene u količini ili vrsti kiseline koja se nalazi u genitalnom i urinarnom traktu, glavni su faktori koji doprinose smanjenju otpornosti na infekciju. Rizik obolevanja je veći u slučajevima cistitisa, bubrežne papilarne nekroze, bubrežnih kamenaca, vezikoureteralnog refluksa ili opstruktivne uropatije. Kod dece vezikoureterski refluks, strukturalna anomalija mehanizma nalik ventilu koji se nalazi između uretera i bešike, povećava rizik obolevanja. Ovaj mehanizam dozvoljava vraćanje urina iz bešike, čime se infekcija prenosi iz njega u bubrege.
Klinička slika
Najčešći simptomi su bolovi u slabinama ili leđima, jak abdominalni bol (povremeni), temperatura iznad 38 stepeni u trajanju od preko 2 dana, groznica sa drhtavicom, topla koža, zažarenost ili crvenilo kože, vlažna koža (dijaforeza - izraženo znojenje) , povraćanje, mučnina, malaksalost, bolovi u celom telu, bolno mokrenje, povećana učestalost mokrenja, potreba mokrenja noću (nokturija), urin zamućen ili nenormalne boje, krv u urinu, neugodan ili jak miris urina, promjene svesti ili konfuzija. Kod starijih osoba promene svesti ili konfuzija su često jedini znaci moguće infekcije urinarnog trakta.
Dijagnoza
Pregledom se može utvrditi osetljivost na palpaciju (pritisak) u predelu bubrega. Analizom urina najčešće se utvrdi prisutnost leukocita) i/ili eritrocita. Antibiogram (srednji mlaz) može pokazati infekciju gram - negativnim uzročnicima. CT abdomena može pokazati povećani(e) bubreg(e) Primarni poremećaji koji su predispozicija za akutni pijelonefritis mogu se utvrditi i drugim testovima i postupcima, uključujući: cistouretrogram, ultrazvuk bubrega, sken bubrega, biopsija bubrega.
Lečenje
Ciljevi lečenja su suzbijanje infekcije i smanjenje simptoma. Početna terapija obično se sastoji od uzimanja urinokulture kako bi se utvrdio uzročnik i izbora odgovarajućih antibiotika za lečenje infekcije. Međutim dobijanje nalaza antibiograma traje 3-5 dana. U međuvremenu se pacijent najčešće hospitalizuje, u kom periodu dobija intravenske antibiotike širokog spektra. Apsolutno je neophodno dovršiti lečenje propisanim antibiotikom. Najčešće se koriste sledeći: nitrofurantoin, amoksicilin (sam ili u kombinaciji sa klavulonskom kiselinom), cefalosporini (druge i treće generacije), sulfizoksazol/trimetoprim.
Profilaksa
Preventivnim merama moguće je ublažiti simptome i sprečiti recidiv infekcije. Čisto područje genitalija i brisanje napred prema nazad može smanjiti mogućnost prenosa E. coli bakterije s rektalnog područja na uretru. Uriniranje odmah nakon polnog odnosa može pomoći u eliminaciji bakterija koje su se možda unele u toku odnosa. Suzdržavanje od uriniranja na duži period može dovesti do razvoja bakterija, tako da često uriniranje smanjuje rizik cistitisa kod pacijenata sklonih infekcijama urinarnog trakta.
Učestalost
Nakon gripa i prehlade, infekcije urinarnog trakta najčešća su oboljenja u ženskoj populaciji. Iako je cistitis ( infekcija mokraćne bešike) čest, pijelonefritis se javlja puno ređe. Njegova učestalost iznosi oko 3 - 7 na10.000 ljudi.
Uzrok nastanka
U 90% slučajeva infekcija urinarnog trakta uzročnik je bakterija Escherichia coli. Staphylococcus saprophyticus je drugi najčešći uzročnik kod žena (5-10%). Ostale vrste su Klebsiella, Proteus mirabilis, Ureaplasma urealyticum i Enterococci. Promene u količini ili vrsti kiseline koja se nalazi u genitalnom i urinarnom traktu, glavni su faktori koji doprinose smanjenju otpornosti na infekciju. Rizik obolevanja je veći u slučajevima cistitisa, bubrežne papilarne nekroze, bubrežnih kamenaca, vezikoureteralnog refluksa ili opstruktivne uropatije. Kod dece vezikoureterski refluks, strukturalna anomalija mehanizma nalik ventilu koji se nalazi između uretera i bešike, povećava rizik obolevanja. Ovaj mehanizam dozvoljava vraćanje urina iz bešike, čime se infekcija prenosi iz njega u bubrege.
Klinička slika
Najčešći simptomi su bolovi u slabinama ili leđima, jak abdominalni bol (povremeni), temperatura iznad 38 stepeni u trajanju od preko 2 dana, groznica sa drhtavicom, topla koža, zažarenost ili crvenilo kože, vlažna koža (dijaforeza - izraženo znojenje) , povraćanje, mučnina, malaksalost, bolovi u celom telu, bolno mokrenje, povećana učestalost mokrenja, potreba mokrenja noću (nokturija), urin zamućen ili nenormalne boje, krv u urinu, neugodan ili jak miris urina, promjene svesti ili konfuzija. Kod starijih osoba promene svesti ili konfuzija su često jedini znaci moguće infekcije urinarnog trakta.
Dijagnoza
Pregledom se može utvrditi osetljivost na palpaciju (pritisak) u predelu bubrega. Analizom urina najčešće se utvrdi prisutnost leukocita) i/ili eritrocita. Antibiogram (srednji mlaz) može pokazati infekciju gram - negativnim uzročnicima. CT abdomena može pokazati povećani(e) bubreg(e) Primarni poremećaji koji su predispozicija za akutni pijelonefritis mogu se utvrditi i drugim testovima i postupcima, uključujući: cistouretrogram, ultrazvuk bubrega, sken bubrega, biopsija bubrega.
Lečenje
Ciljevi lečenja su suzbijanje infekcije i smanjenje simptoma. Početna terapija obično se sastoji od uzimanja urinokulture kako bi se utvrdio uzročnik i izbora odgovarajućih antibiotika za lečenje infekcije. Međutim dobijanje nalaza antibiograma traje 3-5 dana. U međuvremenu se pacijent najčešće hospitalizuje, u kom periodu dobija intravenske antibiotike širokog spektra. Apsolutno je neophodno dovršiti lečenje propisanim antibiotikom. Najčešće se koriste sledeći: nitrofurantoin, amoksicilin (sam ili u kombinaciji sa klavulonskom kiselinom), cefalosporini (druge i treće generacije), sulfizoksazol/trimetoprim.
Profilaksa
Preventivnim merama moguće je ublažiti simptome i sprečiti recidiv infekcije. Čisto područje genitalija i brisanje napred prema nazad može smanjiti mogućnost prenosa E. coli bakterije s rektalnog područja na uretru. Uriniranje odmah nakon polnog odnosa može pomoći u eliminaciji bakterija koje su se možda unele u toku odnosa. Suzdržavanje od uriniranja na duži period može dovesti do razvoja bakterija, tako da često uriniranje smanjuje rizik cistitisa kod pacijenata sklonih infekcijama urinarnog trakta.
No comments:
Post a Comment